Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Χωρίς εσένα

Το ξέρω πως δεν θα αντέξεις και θα με αφήσεις ένα βράδυ στη μέση του δρόμου. Λίγες στιγμές μας έμειναν ακόμα. Αυτή η οικονομική κρίση δεν άφησε ανεπηρέαστη τη σχέση μας. Φοβόμουν πάντα ότι θα χωρίσουμε έτσι άδοξα και θα φταίνε οι άλλοι. Έκανα τα πάντα για να σώσω την όλη κατάσταση. Έτρεξα έψαξα να βρω βενζινάδικο ανοιχτό δίχως την εφιαλτική επιγραφή "ΚΑΥΣΙΜΑ ΤΕΛΟΣ",
περίμενα σε ουρά εκατοντάδων μέτρων για να μπορέσω να βάλω την κινητήρια δύναμη της σχέσης μας, ήμουν πολύ κοντά, τα εκατοντάδες μέτρα έγιναν δεκάδες και όλο και πλησίαζα. Μέχρι που... μέχρι που... τρίτος άνθρωπος μπήκε στη σχέση μας, αυτός που φώναξε "Τέλος η βενζίνη, οσοι προλάβανε προλάβανε, οι υπόλοιποι τον πουλο" Δεν άντεξα, λύγισα. Αλλά ήθελα να χωρίσουμε με αξιοπρέπεια, δεν ήθελα να σε φτάσω στα όρια σου να σε παρατήσω σε κανένα κακόφημο στενάκι μόνο και απροστάτευτο. Σε άφησα εκεί που σε άφηνα πάντα μετα από κάθε μας βόλτα...
Εις στο επανιδείν καλό μου αυτοκίνητο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου